FOTOART ΑΡΘΡΑ
FOTOART INDEX

HOME GALLERY ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΡΘΡΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΕΧΝΕΣ INTERNET ΑΓΟΡΑ ΑΓΓΕΛΙΕΣ GUESTBOOK CHAT ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ BACK

φωτογραφία και λογοτεχνία

THE BLUE MAN

απο τον Ευθύμη Αλιβιζάτο




Είχα ένα φίλο κάποτε, τον έχω χάσει όμως  εδώ και καιρό,  το όνομά του πάντως εξακολουθεί να είναι  Χρήστος the blue Man ,
έτσι τον φωνάζαν όλοι στην παρέα .Είχε πολλές συνήθειες αλλόκοτες και ανησυχίες μεταφυσικές , υπήρχαν φορές που νόμιζε 
ότι ήταν ο διάολος ,μπορεί και νάταν ,αυτές τις μέρες κανείς δεν είναι σίγουρος για τίποτα .Μα όλοι τον αγαπούσαμε και πάντα 
θέλαμε να ακούμε τις ιστορίες του , ποτέ δεν απαντούσε σε ερωτήσεις που αφορούσαν το παρελθόν του παρά μόνο εάν η
 πλοκή της ιστορίας που έπρεπε να διηγηθεί το απαιτούσε ,έτσι ξέραμε πολύ λίγα για αυτόν σχεδόν ούτε καν τα βασικά .
Ήταν ερπετολόγος , αυτό θα πρέπει νάταν γιατί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο έπαιρνε την σκηνή του και μια παλιά φωτογραφική μηχανή, Olympus νομίζω και έψαχνε ,...... φίδια , σαύρες , χαμαιλέοντες ,...... οχέντρες , αστρίτες , δεντρογαλιές , κονάκια , σαϊτούρες . Αναποδογύριζε πέτρες και πήγαινε κοντά , macro είχε ,τους τηλεφακούς δεν τους γούσταρε καθόλου , ένοιωθε να κατασκοπεύει ,ένοιωθε ακάλεστος και απόμακρος .Μάλλον θα είχε αναπτύξει κάποια δικιά του τεχνική στην συνομιλία του με αυτά τα πλάσματα , πως διάολο τον αποδέχονταν , ήταν κοινή μας απορία .
Τα φίδια δεν ακούν και βλέφαρα δεν έχουν ,τα μάτια τους μένουν για πάντα ανοιχτά , ίσως για αυτό να ζουν μέσα σε τρύπες και χαλάσματα ,πρέπει όμως να έχουν πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης ή της γεύσης .
Όντως , ο Χρήστος έφερε άρωμα ασυνήθιστο , κανείς μας δεν μπορούσε να πει ότι μύριζε άσχημα , είχε καταφέρει όμως να διαλογίζεται με το άρωμά του και να το χρησιμοποιεί άλλοτε σαν ένα από τα ρούχα του ,που το έβγαζε όποια ώρα ήθελε αυτός και το ακουμπούσε κοντά η μακριά του ,και άλλοτε σαν ένα οικογενειακό κειμήλιο που έμενε στο ράφι να το κοιτούν οι ξένοι και να υπνωτίζονται .Έτσι και μεις εικάζαμε ότι με αυτό τον τρόπο θα γήτευε τα φίδια ,όπως γήτευε και μας τους αλαφροϊσκιωτους , λάτρες του εφήμερου και του κατορθωτού .
Πολλές φορές δανειζότανε τα λόγια ποιητών ,όταν δεν μας μιλούσε δηλαδή με το άρωμά του, και έλεγε ότι είναι πολεμική η τέχνη του να βγάζεις χρήματα και ότι αυτός από καιρό τα όπλα είχε αποθέσει , και επίσης αγαπούσε και έλεγε συχνά ένα ποίημα του Σεφέρη που από ατυχία διάβασε μια Κυριακή πρωί . Ήταν οι Γάτες του ¶ϊ Νικόλα .
Δεν ξέρω εάν είχε ταυτιστεί με τις γάτες ,τους μοναχούς ,ή την αίσθηση του ταξιδιού αλλά είχε ασκητική φύση και ο ίσκιος του ήταν βαρύς ,κατά τα άλλα ήταν πολύ αδύνατος γιατί δεν έτρωγε πολύ ,ε τόσες ώρες στα βουνά και το νερό ακόμα το μέτραγε , τον βάραιναν μέχρι και οι σταλαγματιές .Ίσως γι΄ αυτό μου έδινε την εντύπωση ότι ήταν ένα κινούμενο δέντρο ή θάμνος ,μύριζε νωπές ρίζες .
Εμένα με εμπιστευότανε περισσότερο από τους υπόλοιπους ,γιατί όταν κάποτε είχε χρειαστεί αίμα , ήμουνα από τους λίγους που προθυμοποιήθηκαν να τον βοηθήσουν , από τότε με έλεγε αδερφό του και αποτελούσα έτσι κι εγώ μέλος της μεγάλης φιδίσιας του οικογένειας ,και για να σας πω την αλήθεια μου άρεσε η αίσθηση ότι ακουμπάω την Γη όχι μόνο με τα πόδια μου αλλά με ολόκληρο το σώμα ,όπως τα ερπετά . Επίσης το γεγονός ότι είχα φίλους αυτά που οι άλλοι φοβόντουσαν με έκανε να νιώθω πιο δυνατός και πιο μορφωμένος ,λες και είχα αποκτήσει ένα είδος απόκρυφης γνώσης ,ποιος εγώ, που ποτέ δεν πίστευα σε αυτές τις τρελαμάρες και που από γεννησιμιού μου ήμουν ορθολογιστής και φανατικά έως δογματικά άπιστος .


ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Ένα βράδυ όμως του Απρίλη τον λυπήθηκε η ψυχή μου , είχε έρθει από το περίπτερο , ευτυχώς την ώρα που έκλεινα και έκανα
απογραφή του ημερήσιου τύπου .Τα χέρια μου είχαν μαυρίσει από τις εφημερίδες και το κονιορτοποιημένο νέφος  του κέντρου της
πόλης που σκέπαζε τα πάντα εκτός και εντός του περιπτέρου , γι' αυτό δεν τον χαιρέτησα δια χειραψίας αλλά του φώναξα δυνατά
Καλώς τον ¶ΡΧΟΝΤΑ των ερπετών ,τον αφέντη του παραδόξου κάλους και της απροσδόκητης συν-απάντησης.
'Σταμάτα '....μου είπε...... 'είμαι άρρωστος '
Ανέβηκα στην Ζήρια , έχω εντοπίσει ένα σπάνιο είδος Έχιδνα Βίπερα ,το δηλητήριό της σταματά την αιμορραγία των αιμορροφιλικών δεν ξέραμε ότι ζούνε σε τέτοιο υψόμετρο.
Θά' πρεπε κανονικά να είμαι πολύ χαρούμενος ...αλλά νομίζω ότι με μάγεψε ένα ξωτικό, μία Φιλλανδέζα βοτανολόγος .
ΈΛΑ ρε ,βρήκες Φιλλανδέζα γκόμενα στην κορφή του βουνού , τι είσαι εσύ ρε ,εμείς περιμένουμε να έρθει το καλοκαίρι μήπως και σταυρώσουμε κανένα ξανθό "θαμνάκι" και σύ αραχτός στην βουνοκορφή ...χειμωνιάτικα... γνωρίζεις Φιλλανδέζες φοιτήτριες βιολογίας και εκτός από αυτό , σου την πέφτουνε στα ίσα ,και εσύ μου λες για ξωτικά , οχιές και κοκαλάκια της νυχτερίδας , Τι λέεει το άτομο ρε ,
Ρε το καθήκον σου σαν γνήσιος Ευπατρίδης το έκανες ...της έδειξες τα κατατόπια ,τις νεραϊδοπηγές , τα πεφταστέρια , από το αθάνατο και αμάραντο νερό της πηγής της...... ήπιες ;
λέγε ρε ερπετοδιδάσκαλε ήπιες ; .... , πω ρε ατράβηχτο φιλμ που πάει χαμένο ......
περίμενε ,περίμενε, κλείνω το περίπτερο και πάμε για ουζάκι , εσύ να πιεις ζεστό τσάι γιατί είσαι άρρωστος .
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ . Ήταν ΞΩΤΙΚΟ ΣΟΥ ΛΕΩ , ΜΑ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΎΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ;;;;;;
Έλα ρε Χρήστο εντάξει σε πιστεύω ,πέστα μου , σιγά-σιγά όμως γιατί έχω απορίες .Ήταν βοτανολόγος είπες ...!
'Είναι' βοτανολόγος με ειδίκευση στις τουλίπες ,τα ζουμπούλια και τους κρόκους ,αλλά έχει και άλλες ιδιότητες ...
Όπως ;
Αλλάζει χρώματα ,τα μάτια της , τα μαλλιά της ,το δέρμα της ,τα ρούχα της , αλλάζουν χρώματα ανάλογα με τα φυτά που μελετά . Μεταλλάσσει τις χρωματικές της αρμονίες , για παράδειγμα , όταν το ροζ και το κόκκινο στο φόρεμα και στα μαλλιά της αναμιγνύονται με τα λευκά ροζ και γκριζοπράσινα του εδάφους τότε το δέρμα της γίνεται μαργαριταρένιο γκρίζο ,μαύρο ,άσπρο με αποχρώσεις ασημογάλαζες ,άσε που μυρίζει κιόλας ......
Τι μυρίζει ρε Χρήστο μου ; ...
Κίτρινο λεμονί .
Σου μυρίζουν και τα χρώματα τώρα ; ρε τι έπαθες ,
τελικά ο Δαρβίνος είχε δίκιο η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους συνεχίζεται ,εγώ πρώτος το ανακαλύπτω ,ένας απλός περιπτεράς .
Πώς την λένε ;
Τη λένε Τάρα Cranberry .
Σου αρέσει ; Τι ρωτάω τώρα ... εσείς οι μεταμοντέρνοι επιστήμονες επικοινωνείτε τηλεπαθητικά … αλλά δεν μου είπες τι ακριβώς έκανε στην κορφή του βουνού ;

ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Έκανε δύο πράγματα ,πρώτον ο ερευνητικός σταθμός για τον οποίο εργάζεται της έχει παραγγείλει να φτιάξει τον βοτανικό χάρτη της
Πελοποννήσου. Είναι πολύ οργανωμένη έχει ψηφιακή μηχανή , Land Rover ,κινητό εργαστήριο καταψύξεως δειγμάτων και ανάλυσης
 DNA.
Ρε μπας και είναι εξωγήινη η κοπέλα ; Το σκέφτηκες αυτό ;
Δεν είναι ,το έχω εξακριβώσει, οι εξωγήινοι δεν μυρίζουν τίποτα ,είναι αποστειρωμένοι. Για να το λες εσύ Χρήστο κάτι θα ξέρεις .Μήπως πρέπει να έρθω και εγώ μαζί σου καμιά φορά ; εκεί στον καθαρό αέρα να κάνουμε τις γνωριμίες μας ,να συνδιαλεχτούμε με τις γερακίνες ,να φτιάξουμε ρε αδερφέ την προσωπική μας κιβωτό .Σε μερικά χρόνια η κιβωτός μπορεί να μπει στο χρηματιστήριο , κάτι ξέρουν οι Φιλλανδοί .

ΚΑΙ ο δεύτερος λόγος που ήρθε στην Ελλάδα είναι ότι θέλει παιδί από Έλληνα .Χρήστο ?? μήπως έχεις ανακαλύψει καμιά φυτεία εκεί πάνω ή μήπως σε τσίμπησε κανένα μεταλλαγμένο ερπετό και έχεις παραισθήσεις ?
Εάν δεν με πιστεύεις άκουσε την φωνή της ,την μαγνητοφώνησα .......και όντως άκουσα την φωνή της ,μιλούσε Ελληνικά με προφορά νυχτολούλουδου ......
" Τα φυτά δεν είναι τόσο ευαίσθητα όσο νομίζεις , υπάρχουν είδη ανεμώνης τα οποία αντέχουν στην ραδιενέργεια.....η ευαισθησία και ο εγωισμός είναι έννοιες σύμφυτες γεννούνται και υπάρχουν μαζί ,ταυτόχρονα και ταυτόσημα ......έτσι πρέπει να σαι και συ ,ένας ευαίσθητος εγωιστής ,αλλιώς είσαι χαμένος ......αυτό που έχω παρατηρήσει στα εικοσιπέντε χρόνια της ζωής μου είναι ότι αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος από γέρους και απευθύνεται σε γέρους , αν υπάρχει θεός τότε έχει τη φύση τρελού παιδιού..."
… και άλλα πολλά έλεγε η Φιλλανδέζα που τώρα δεν θυμάμαι πια ,ο Χρήστος όμως είχε αλλάξει , για μένα ήταν φανερά ερωτευμένος αλλά ο ίδιος πίστευε ότι είναι άρρωστος , έλεγε μάλιστα ότι με τον καιρό έχανε το χάρισμα να υπνωτίζει τα φίδια με το άρωμά του γιατί με έναν τρόπο μαγικό η νεράιδα του είχε μεταδώσει την δικιά της μυρωδιά , όντως ο Χρήστος μύριζε ξινό λεμόνι εμποτισμένο με πικρόγλυκες γεύσεις πασχαλιάς .Τα φίδια τον γνώριζαν και δεν τον άφηναν να πλησιάσει ,μάλιστα ένα τον δάγκωσε , τη γλίτωσε ευτυχώς γιατί είχε πάντα έναν αντιοφικό ορό στον σάκο του ,μετά από αυτό το περιστατικό όμως άνοιξε η Γη και τον κατάπιε. Τον χάσαμε από τα μάτια μας .
Οι κακές οι γλώσσες είπαν ότι άλλαξε επάγγελμα , και ότι έγινε κυνηγός ,τον είδαν λέει με μια ψεύτικη σφεντόνα να κυνηγά καρδερίνες στου Φιλοπάππου ,άλλοι τον είδαν με δίκαννο να κατεβαίνει την Ερμού και ότι βρόμαγε πετρέλαιο ,στο τέλος τον αφόπλισε ένας κουτσός ζητιάνος .
ΜΑ εγώ ξέρω την όλη αλήθεια μετά το τσίμπημα αποφάσισε να πάει στη Φιλλανδία τον είχε καλέσει αυτή η Τάρα .
Κάτι έπρεπε να γίνει ή θα ζούσαν μαζί ή θα την παρακαλούσε να τον γρατσουνίσει λιγάκι , Να τρέξει λίγο κόκκινο , να από υπνωτιστεί
Ήπιαμε στην υγειά της και κίνησε για τη δικιά του μάχη.
Έχω τόσο καιρό να τον δω ...μάλλον θα ναι ευτυχισμένος.

 
                 

ΕΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

©ΕΥΘΥΜΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ 2004
E-mail alivi2001@yahoo.com
Ο Ευθύμης Αλιβιζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 ,έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρησέων 
και λογιστική ,έχει δουλέψει σαν Περιπτεράς  , τραπεζικός υπάλληλος , σερβιτόρος  ,  πωλητής 
ηλεκτρονικών  υπολογιστών  και άλλα ... τώρα τελειώνει τις σπουδές του στη focus

FOTOART - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ © 2001-2005 FOTOART ALL RIGHTS RESERVED